Grootouders

Grootouders, of zoals ik ze noemde opa en oma, zijn in elk leven (of je ze nu veel of weinig ziet) van een kind belangrijk.

         

Dit zijn mijn opa en oma van mijn vaders kant.

Johannes Jacob Harte heette mijn opa en werd geboren in Assen op 16 januari 1888 en hij overleed in Schiedam op 17 oktober 1964. Ik was toen 14 jaar oud.  Heel veel herinneringen heb ik eigenlijk niet van deze man, toch wel raar dat je zo snel vergeet. Hij was een niet zo’n grote man, zoals wij allemaal van de familie niet erg groot zijn. Ik zie hem in gedachte zitten in zijn stoel zo’n ouderwetse rookstoel, met een tafeltje ernaast waar zijn shagdoos op lag. Hij draait een sjekkie en steekt er de brand in.  Later kwam ik er pas achter hoe hard hij heeft moeten werken om zijn gezin draaiende te houden.  Hij trouwde in Assen op zijn 22^e jaar op 27 juli 1910 met mijn oma Hillechien Geersema ,  Hillie zoals zij werd genoemd werd geboren in Vries (provincie Drente) op 8 juli 1890 en ze overlijd in Schiedam op haar 87^e jaar op 22 maart 1977. Omdat opa in Assen niet veel werk kon vinden vertrokken zij al snel na hun huwelijksdag naar de stad Schiedam. Waarom Schiedam? Ik heb geen idee. Maar weet wel dat Hillie mijn oma het er niet erg kon vinden.  Ze werd er zelfs ziek van, en de dokter kwam er aan te pas om weer terug te kunnen naar Assen. Maar daar werd het armoe troef omdat er geen werk was voor opa. Oma ging dan maar uit werken en opa paste dan op de kinderen. Opa kon dat toch niet zo goed verwerken dus na veel praten vertrokken ze opnieuw naar Schiedam. Waar opa aan de slag kon in een fabriek als brander.  Elf kinderen kregen ze , 6 meisjes en 5 jongens. Een aantal werden geboren in Assen en de rest in Schiedam.  Tijdens de tweede wereld oorlog hebben zij hun oudste zoon verloren. Ze kregen 36 kleinkinderen. Ze woonden eerst in de Mariastraat, in een bovenhuis en ik weet van mijn moeder dat de moeder van opa Artje van Ginkel bij hen inwoonde. Ook mijn ouders hebben na hun trouwen nog ingewoond bij opa en oma. Later woonde opa en oma in de Fabristraat een beneden huisje. Van oma herinner ik me meer, een kleine tanige dame, met een Drentse tongval. (Knauwen noemden wij dat). Gewoon erg lief, en een beetje kattig, maar voor mijn gevoel al heel oud. Zij maakte met de oud en nieuw heerlijke “kniepertjes”  met zo’n ouderwetse kniepertjes tang.  Hun trouwdag werd menigmaal gevierd in een zaaltje en ik heb daar een paar leuke foto’s van met mijn ouders en hun boers en zussen die allemaal getooid zijn met een papieren feesthoedje. Elke zaterdagochtend was het koffie drinken bij oma en opa, later alleen bij oma, dan zat dat kleine kamertje vol met ooms en tantes, met al hun kinderen. Er werd dan druk gepraat over van alles en nog wat en was reuze gezellig. Deze zaterdagochtenden worden door veel van mijn neven en nichten nog steeds  als leuke herinnering aangegeven. Met mijn kinderen kwam ik ook op die zaterdagochtenden als ik in Schiedam was, dus met oma’s achterkleinkinderen . In de huiskamer stond een theekastje met oma’s mooie theekopjes en een glazen potje met haar lepeltjes. Vond dat altijd een heel mooi kastje en gelukkig mocht ik dat kastje en het glazen potje met lepeltjes van haar erven. Dus dat kastje pronkt nu in mijn huiskamer verder.

Dit zijn mijn opa en oma van moederskant:

Adrianus Pieter Streefkerk  heette mijn opa en hij was geboren in Ridderkerk op 14 juli 1892 en hij overleed in Vlaardingen op 5 juni 1968. Mijn opa was een beetje doof en droeg een gehoorapparaat, en soms als wij er op zondag waren en oma een beetje teveel zeurde volgens mijn opa dan zagen wij hem aan het wieltje van het gehoorapparaat  draaien om dat wat zachter of uit te zetten.  Hij luisterde elke zondag naar een sportprogramma op de radio. Ik vergeet nooit meer die donkere stem uit die radio die nul-nul of twee-een  opdreunde. Toen ik klein was had mijn opa konijnen die in hokjes in de tuin stonden. Volgens mij fokte hij daarmee.  Opa werkte als machinebankwerker en werkte eerst bij een zeer gerenomeerde fabriek van weegschalen die je vroeger in de winkels zag staan en later in de vliegtuigindustrie. Hij trouwde in Ridderkerk op 4 september 1914 met Pleuntje Tieleman, Pleuntje is geboren in Ridderkerk op 8 oktober 1891 en overleed in Vlaardingen op 10 oktober 1967. Hun hele leven hebben ze gewoond op de Rotterdamseweg in Vlaardingen. Pleuntje was een struise vrouw met een stem die klonk. Ze kon soms wel heel erg mopperen op alles, het weer, de mensen, het eten. Maar ze kookte wel erg lekker en met weinig stond er altijd iets lekkers op tafel. Ik zie haar vaak nog in mijn gedachten in haar keuken staan die vol stond met allerhande gietijzeren keukenspullen, het vergiet aan de wand met de pannenplank erboven. De aardappelemmer onder het afwas bakje. De koffiemolen aan de binnenkant van de kast deur. Die koffiemolen was een verzetje bij oma, want om de beurt mochten wij de koffiebonen malen. Nu was koffie niet iets wat lekker was bij oma. Het stond de hele dag te trekken op het lichtje en kookte dus de hele dag. Er werd vroeger geen verse koffie gezet of het moest op zijn. Ooit ging ik met mijn toen vriend , nu mijn man , op bezoek en vriendlief bedankte voor het tweede kopje, waarop oma heel streng aan hem vroeg ; “Was mijn koffie niet lekker genoeg?” Vergeten is hij dat na al die jaren nog niet.  Een vrouw ook met lang grijs haar dat ze eerst vlocht tot een vlecht en het daarna als een knot op haar hoofd drapeerde. Schitterend vond ik dat zoals zij dat deed. En ook al mopperde ze erop los ze was heel erg lief. Ze kregen samen 7 kinderen, 4 jongens en drie  meisjes en 20 kleinkinderen. Ze hebben ook vanaf 1942 tot mijn moeder met mijn vader trouwde in 1946 samen met mijn moeder op haar zoontje Joopie  gepast. Opa heeft als enige Joopie nadat hij verdronken was nog gezien omdat iemand hem moest identificeren.  Niet de fijnste manier om afscheid te nemen van je kleinzoon. De broche een zilveren zeeuwse knoop, die mijn oma hier op de foto draagt , heb ik nu aan een zilveren kettingje en draag hem dagelijks of in ieder geval heel vaak. Een mooie erfenis van een hele fijne vrouw.