In Veenhuizen is thans van een van die gestichten een museum gemaakt, die verhaalt over het leven wat deze mensen daar leefde. En dat is zeker niet fraai en gezellig.
Op Drenlias kan je er meer over lezen, maar ja nieuwsgierig als ik ben ging ik kijken of er misschien ook familie van mij in Veenhuizen waren terecht gekomen. Dus tikte ik de naam Harte in en vond daar deze regel :
soort geb.dat nr voornaam achternaam herkomst
1.sig. 14-11-1854 1676 Jacobus Adrianus Harte Cralingen.
Ojee, dus toch!! Wat heeft deze man gedaan om daar terecht te komen. Voor mijn gemak is er een scan bijgevoegd en als ik die aanklik komt alles wat ze toendertijd hebben genoteerd op mijn beeldscherm met zelfs een foto.
Bij de beschrijving valt mij als eerste op dat ook hij niet erg lang was, zoals het een echte Harte betaamt, hij is 1 meter 60,9 en brildragend. Jacob werd opgenomen in Veenhuizen III, op 9 september 1896, 42 jaar oud, 10 jaar na zijn huwelijk, krijgt nr: 4764 d toegedeelt. Zijn misdrijf? Volgens de rechtbank t'Hage (denHaag) landloperij.
Bij de gegevens op de signalementkaart staat niet alles over zijn leven. Ik zorg dus maar voor aanvullende gegevens: Jacobus Adrianus Harte geboren samen met zijn tweeling broertje Jacobus, die na de geboorte al overleed op 15 november 1854, ( DTB Rotterdam) zij zijn zonen van Jacobus Michiel Harte en Petronella Moone, wonend Hoflaan wijk 6 nr vijf b in Cralingen. Er staat dat hij gehuwd is, er is geen naam vermeld, maar op 25 november 1886 is hij in Cralingen gehuwd met Johanna Maria Jacoba van Gussenhoven. Zij is geboren in Rheden 1844, is weduwe van Matthijs Sandwijk en dochter van Josephus Adrianus Gussenhoven, particulier, wonende in Rheden en wijlen Dorethea Schriek? In 1887 kregen zij een levensloos geboren zoontje. Wanneer en waar beiden overleden zijn heb ik nog niet kunnen vinden.
De foto vind ik mens onterend en ik krijg terstond medelijden met dit onfortuinlijke familielid. Alsof je tegen een delinquent aankijkt, wat hij
in wezen niet was. Gewoon en man die niet alles mee had in het leven
denk ik dan. Vreselijk het idee dat men dat gewoon kon en mocht doen. Het is natuurlijk tijd gebonden, maar dan nog.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten